In de ban van IJsland (1): Aftellen in Isafjördur

Zomer in IJsland. Waar bomen een uitzondering zijn en het woord “panorama” een andere betekenis krijgt. Vijf dagen Hornstrandir en twee weken om de rest van het eiland te zien. “Waarom geef je de zomer op voor zo’n koud land?”, vragen sommigen. Ik zou duizend redenen kunnen geven. Het is de (voorlopige) reis van mijn leven. Wat we meemaken is onbeschrijflijk, maar ik ga het toch proberen.

Wanneer onze vrienden G. & J. horen dat we terug naar IJsland gaan springen ze meteen aan boord. In het voorjaar plannen we een aantal hoogtepunten en hikes. En we verzamelen veel (te duur) materiaal om tegemoet te komen aan het onvoorspelbare weer en de rauwe natuur. Twee weken voor vertrek houden we een fake camping trip om de laatste check-up te doen van het materiaal. We testen ook Globetrotter, gevriesdroogde maaltijden uit Nederland. Klinkt misschien geekie maar het is super gezellig én vooral nuttig: we zien nu pas dat één van onze tentstokken krom staat! Lichte paniek! Gelukkig kan onze favoriete kampeerwinkel hem de dag nadien herstellen. We zetten de overgebleven tent in de tuin en kiezen voor Chilli sin carne, inclusief Parmezaan. We vergelijken met een standaardmerk en beslissen meteen om enkel voor Globetrotter te gaan. Het duurt iets langer dan de klassieke zakken die je enkel met water vult, maar als beloning krijg je een maaltijd die (bijna) even lekker is dan de verse bereiding. Het gewicht blijft hetzelfde. Marokkaanse couscous, pasta met balletjes en paddenstoelen, aardappelstukjes met zwarte olijven en mediterrane groenten, pannenkoeken met appeltjes als ontbijt en zelfs globemisoe, een uitstekende vervanger voor tiramisu. Voor de echte reis nemen we ook nog biologische energierepen en een grote zak noten-zaden-pitten-bessen mix mee.

Euforisch wandelen we met onze zware rugzakken door de vertrekhal van Zaventem. Bij aankomst in Keflavik nemen we de foute bus, schuiven twee keer aan bij het verkeerde autoverhuurbedrijf en worden dan door een engel naar de concurrentie gebracht. Fijne kennismaking met de IJslandse gastvrijheid. Give thanks! G. en J. gaan eerst de westkust verkennen waar Jannick & ik twee jaar geleden waren, maar wij moeten nog een vlucht halen. In no time rijden we naar de luchthaven van Reykjavik waar we in een ruimte kleiner dan onze woonkamer wachten op vertrek, samen met zestien IJslanders. Veertig minuten later landen we tussen water en bergen in de piepkleine luchthaven van Isafjördur. Met 2700 (!) inwoners is het de grootste stad van de Westfjorden. Het is bewolkt en we zijn ingepakt met een donsjas, een sjaal en een muts. Zomer in IJsland! De stad aan de andere kant van de baai is uitgestorven. We eten bij het gezellige Húsið en voor de eerste twee nachten hebben we Airbnb ingeschakeld. Luxe op deze vakantie. De tent blijft nog even ingepakt.

Zaterdag worden we wakker met zicht op drie (!) grote cruiseboten en een mierennest van oudjes die de stad doorkruisen met plannetjes en vragen. Eén van de boten tuft de hele dag roetzwarte rook in de voordien zuivere lucht. Ze blokkeren de haven dus moeten we tot morgen wachten voor we verder kunnen reizen. We proberen de gedrochten zoveel mogelijk te negeren en gaan op wandel naar de goedkoopste supermarkt, Bonus (lees: meer dan dubbel zo duur als bij ons). Bijna alles is geïmporteerd. We kopen onder andere Amerikaanse druiven, IJslandse tomaten en Nederlands toiletpapier. In de oude wijk ontdekken we prachtig onderhouden kleurrijke huisjes. Ik was onze kledij want we hebben maar één extra set bij.

We eten koffiekoeken (zijn ze goed in!) van de gezellige Gamla Bakaríið en kijken vanuit de woonkamer uren naar de majestueuze bergen. Ik zie duizend tinten groen, diepe donkere kraters, steile schapenpaden en het stille water waar dat alles in weerspiegelt. De sternen verdedigen hun jongen en de meeuwen blijven eeuwig lawaai maken rond het visafval. Ik voel dat ik hier graag langer zou blijven om te schrijven, dat dit landschap rust en inspiratie biedt. Maar ik ben ook moe en gun mezelf rust. Zoals vorige keer heb ik op mijn e-reader boeken van Halldór Laxness gezet, mijn favoriete auteur van het moment. De Nobelprijswinnaar van de literatuur geeft de beste en mooiste omschrijving van IJsland en de mensen die er wonen. Zijn omschrijvingen doen me wegdromen naar het decor waar ik nu midden in zit. Jannick doet een dutje en met mijn benen op de verwarming duik ik in Salka Valka, het boek waar ik de hele vakantie zoet mee zal zijn. In de zomer is hier altijd genoeg buitenlicht om te lezen. Echt donker wordt het nooit. België lijkt heel ver weg en ik kom tot rust. Dankbaar om hier te mogen zijn. Het doet goed om mijn gsm ver weg in mijn rugzak te laten steken en te genieten van wat op dit moment aanwezig is: stilte, prachtige natuur, warmte en mijn geliefde.

Het wachten is bijna voorbij. Al zou het niet zo mogen voelen en zijn we op een prachtige plek, toch voelt het als wachten. Het is zondag, twee van de drie cruiseboten zijn vertrokken en vanmiddag is het aan ons om de oversteek te maken naar het schiereiland Hornstrandir. Zonder gsm-bereik, supermarkt of warmwaterbron. We gaan nog even langs West Tours om kennis te maken, onze route achter te laten (inclusief advies en verplicht) en om wat spullen in bewaring te geven. Om vier uur staan we op de steiger. Klaar voor een tocht over de Arctische Oceaan. Ik ben benieuwd en tegelijk een beetje bang voor het ongerepte landschap dat we al zo lang kennen van foto’s en kaarten. De weersvoorspellingen zijn goed maar je kan er eigenlijk niet op vertrouwen. Wie weet wat de komende dagen ons brengen? Ik laat het los en stap op de boot. In één oogopslag weet ik dat Jannick ook liever op het dek blijft dan binnen op een bankje. We lachen en zetten onze mutsen op. Het geeft me kriebels om dit avontuur samen met hem te beleven. Ik vertrouw hem volledig, hij zorgt voor me, we zitten op dezelfde golflengte, humor is alomtegenwoordig en ik weet dat we samen altijd een oplossing vinden. In de natuur komt onze relatie nog beter tot haar recht. Daar horen we thuis.

Volgende keer: Hittegolf, urban exploring, mist en een kapotte tent in Hornstrandir.