Com mama para o Porto

Om de paar jaar neemt mama me mee. We trokken samen al naar Barcelona, Madrid en Granada, en dit jaar naar Porto. De vier dagen waren intens, vol indrukken, sportief en goed voor de ziel. We praatten over alles waar we de voorbije maanden niet aan toekwamen en bezochten de ene mooie plek na de andere. Te voet, want we stappen graag en dan zie je het meeste. Volgens mama’s stappenteller(app) legden we gemiddeld zeventien kilometer per dag af en deden we negenenveertig verdiepingen. Met dank aan de heerlijke stad aan de Douro.

Het is eind maart en Portugal heeft net zes weken regen achter de rug. De zuiderse zon straalt verwelkomend op onze winterhuid en tovert meteen een glimlach tevoorschijn. Het lijkt alsof er een filter over de natuur gelegd is, zo groen zijn de velden en zo dieproze zijn de camelia’s die overal in bloei staan. Prachtig. We duiken onder de grond en komen terug boven in het midden van de kleurrijke stad. Met helemaal beneden de rivier Douro, van ons gescheiden door een doolhof van steil op- en aflopende steegjes, kronkelende middeleeuwse trappen en brede boulevards.

Achter de ramen van de bakkers staan verse Pasteis De Nata te lonken. De felblauwe tegels op de muren zijn kunstwerken. Een straatmuzikant speelt heerlijk op z’n trompet. In de verte horen we de drukte van Mercado do Bolhão en vanuit een venster komt de geur van gebakken knoflook. Heerlijk. We lopen tussen een mengelmoes van kleuren en culturen en genieten van de openheid en gastvrijheid van de Portugezen. Nooit gehaast, altijd behulpzaam. Of zo hebben wij het toch ervaren. We kijken onze ogen uit in (de veel te drukke) Livraria Lello, waar J.K. Rowling het decor van Harry Potter op baseerde, en kunnen het niet laten om een boek te kopen. De verlaten, groene parken rond de paleizen en musea lijken er even alleen voor ons te zijn, zo weinig mensen komen we tegen in het laagseizoen. Onder de bomen komen we tot rust. Ik zou het niet anders willen.

De stad is een openluchtmuseum waarvan een deel beschermd is door UNESCO. Door de straten verdwalen is heerlijk, maar onthoud wel dat je op de kaart niet altijd kan zien welke naar boven lopen en welke naar beneden. (Stevige work-out!) Wij deden bijna alles te voet en planden onze eigen routes, enkel voor de oceaan namen we de bus en het oude (toeristen)trammetje, en we staken de rivier over met de River Taxi, gewoon omdat het kon. Eten deden we waar we op dat moment waren en in de uitstekende (en op voorhand opgezochte) vegan restaurants Da Terra en Arvore Do Mundo. (Die laatste: subliem! Inclusief vegan kaasschotel die ik meenam naar België, de betere versie van een Snickers, tea of the day en een kaart waaruit ik amper kon kiezen.)

De atlantische oceaan. Gezien vanop Castelo do Queijo. (Het kaaskasteel!)

We genoten van terrasjes in de lentezon en lachten ons te pletter toen het vrijdag zo hard regende dat de steegjes veranderde in kolkende bergriviertjes en mama door het oorverdovende geroffel riep dat het leek alsof de mensen vanop hun terrasjes emmers over onze paraplu kapten. Het water stroomde in mijn schoenen maar ik trok ze uit in de gezellige, warme tapasbar (Jimão, ook vegetarisch opties!) en we konden er alleen maar plezier in hebben. We gingen naar een Fado-avond waar misschien wel honderd mensen konden zitten, maar zaten er met tien. Privé en intiem, een concert alleen voor ons.

Porto, gezien van aan de overkant van de Douro, op een niet zo zonnige namiddag.

Het doet altijd goed om er even tussenuit te zijn en nieuwe plaatsen te ontdekken. Ik miste mijn lieve Jannick en wou dat ik de ervaring ook met hem kon delen, maar tegelijk is de band met mijn mama nog maar eens versterkt en zijn we weer helemaal op de hoogte van hoe het écht met elkaar gaat. Eerlijk en open, zonder taboes, zo praten we vooral als we samen eventjes weg zijn. Ik zal haar eeuwig dankbaar blijven voor de memorabele reizen, heerlijke momenten en levenslessen. Give thanks.

De stad écht beleven kan pas als je zelf door de straatjes dwaalt, maar hier volgen alvast nog wat indrukken.
Obrigada Porto…

São Bento Station.

Livraria Lello

Livraria Lello.

Centrum Porto, bij Livraria Lello.

Miradouro da Vitória, met zicht op de Ponte D. Luís I, ontworpen door Eiffel.

Café Majestic.

Even de naam vergeten…

 

 

 

 

 

 

 

Porto in the mist.

Downtown Porto.

De catacomben naast de (uitzonderlijk gedecoreerde) kerk van Sint-Franciscus, waar je geen foto’s mag nemen.

Street art everywhere.

 

 

 

 

 

 

 

 

Serralves museum.

Onder de (camelia)bomen in de tuinen van Serralves. <3

Net uit een film. De villa van Serralves, en de tuinen alleen voor ons.

Serralves gardens.

Sob as árvores.

Botanische tuin & museum voor biodiversiteit.

Museum voor biodiversiteit. Maïs.

Het dessert bij Arvore do Mundo. Vegan homemade snickers. Yummie!

Zelf van plan om naar Porto te gaan? Contacteer me gerust voor meer tips.
Adeus! <3

Foto’s: Mama & ik.