Met de zeilboot naar Londen (2)

Wie het vorige deel gelezen heeft, weet ondertussen dat we de zeilboot achterlieten in Ramsgate en met de auto naar Londen vertrokken. Niet hetzelfde als de Thames opvaren, maar we genoten er toch ten volle van.

Verdwalen in het geweldige Camden

We parkeren rond de middag op de parking van Travelodge Farringdon (basic, maar dik in orde en kraaknet) en wandelen meteen naar Covent Garden: druk, duur en mooie spullen. Beter is het een paar straten verder op het pleintje voor Neal’s Yard (ook online!), een droom voor herboristen en natuurlijke (zelf)genezers. Heerlijke geuren, eerlijke plantaardige producten en glazen potten boordevol gedroogde kruiden. Met op de bovenverdieping The Wild Food Café, waar het spijtig genoeg stampvol is wanneer wij er iets willen eten. We struinen verder door de smalle straatjes met leuke tweedehands-, spirituele en originele winkeltjes. Het begint steeds harder te regenen, maar we wandelen toch door tot aan de Thames, waar we normaal overgevaren zouden zijn. Londen zonder regen is geen écht Londen? Het loopt er vol (andere) toeristen en we steken over naar de drukke boulevard aan de London Eye. Terug aan de overkant staan de Big Ben en de Houses of Parliament in stellingen, maar het klaart wel op en we kunnen onze paraplu opbergen. Langs Westminster Abbey lopen we naar St. James Park: dat is meer ons ding! Het is er rustig, kleurrijk en mooi onder de oude platanen. We zien pelikanen, zwanen, ontelbare duiven en tientallen schattige eekhoorns. In een hoekje staan zelfs felroze ananassen! Aan de andere kant van de groene oase komen we uit aan Buckingham Palace, waar we na een blik op de marcherende wacht teruggaan naar Farringdon. Achter de hoek is een straat met een twintigtal leuke restaurants. We kiezen het gezelligste uit en ik eet Sussex Tomato Salad met heerlijke pesto en flatbread. Divine!

Het schattige huisje met moes- en kruidentuin, St James Park, Londen.

Op vrijdag ontbijten we idyllisch onder de acacia, op het koertje van een kleine ontbijtbar waar ze vinyl verkopen en reggae draaien. De warme bagel met hummus en spinazie smaakt heerlijk, de anderen genieten van een verse granola bowl. Na het ontbijt besluiten we te voet naar Camden te wandelen. We passeren King’s Cross Station en stoppen even aan Platform 9 ¾,bekend van Harry Potter, met een gigantische rij om een foto te laten maken. The Harry Potter Queu Experience, noemt onze kapitein het lachend. We zien de kantoren van Google, lopen even binnen bij de YouTube-winkel (overbodig) en wandelen de laatste twintig minuten langs een smal kanaal dat ons recht naar Camden Lock (de sluis) brengt. Net als elf jaar geleden, toen ik er voor het eerst kwam, ben ik meteen weer verliefd op die plek. Alsook de rest van het reisgezelschap. Deze buurt is een droom voor wie niet (helemaal) in het rijtje loopt. We blijven de rest van de dag in de doolhof van kraampjes, winkeltjes en steegjes verdwalen. Camden Market is vol met verleidelijke, unieke en vaak ook ecologische spulletjes en kleding. En dan heb ik het nog niet over de versleten maar mooie, oude gebouwen en ontelbare eetkraampjes waar ieder wat wils vindt, en nog veel meer. Moeilijk kiezen tussen zoveel vegan en vegetarische lekkernijen!

Massive International Reggae Record Store, Camden, Londen

We spreken af met een vriendin die Londen woont. “Try to make your way to Shaka Zulu, we’ll meet each other there.”, stuurt ze. Even kijk ik hulpeloos rond: hoe kunnen we in dit doolhof iets vinden? Ik vraag het aan de eerste de beste marktkramer, die met een glimlach naar het raam wijst en zegt dat het hier net om de hoek is. Ik kijk naar het verlengde van zijn arm en zie een metershoog standbeeld staan: Shaka Zulu restaurant/bar/club, dat kan je niet missen. We duiken via de roltrap onder de grond en komen terecht in een gigantische ruimte waarvan elk hoekje met aandacht en vakmanschap is afgewerkt. Het interieur van de twee ondergrondse verdiepingen in prachtig, en ik blijf maar mooi houtsnijwerk en prachtige stoelen en krukjes zien. Uit de muur komen levensgrote, houten olifantenhoofden en de plafondtegels zijn houten pareltjes. Wat een plek! Het moet geweldig zijn om hier ’s avonds te feesten… Maar wij zijn er ’s middags, bijna alleen in de ruimte die een museum lijkt te zijn. Daarna neemt A ons mee naar Massive International Record Store, aan de overkant van de straat. We laten de vinylplaten door onze vingers gaan, kiezen er een paar pareltjes uit en zien trots de singles van (bevriende) Belgische producers, artiesten en verdelers staan. Big up Dub-Up, Collieman, Kingston Echo, Itopia & Sir Runnin’! We zijn het erover eens dat we nog dagen in Camden kunnen blijven, maar vertrekken als de marktkramers opruimen. Waarom hebben we dit niet bij ons?!

We sluiten de avond af in een echte pub, waar ze tot mijn verbazing een ruim en mooi aanbod van vegetarisch eten hebben, naast de traditionele vlees- en visgerechten. Ik kies de met Stilton gevulde champignons met baby courgettes, butternut squash, hash browns en mashed potatoes. Dat kan dus gewoon in een pub! Net zoals het heerlijke vegetarische English Breakfast dat ik de dag nadien zal verorberen. Op dat vlak heeft België nog heel wat in te halen, waar blijven die alternatieven? Ik trakteer mezelf op een Ginger Beer (favoriete limonade, hier overal op de kaart) en geniet van de gezellige avond. Londen is een verademing, ook al is het zo’n grote stad. Ze voelt openminded en vrij, met voor iedereen een leuke plek. En door de grote parken en het water, is de natuur soms toch een klein beetje dichtbij.

Crate Digging in Brixton

Op onze laatste dag in Londen splitsen we onze activiteiten. G & J gaan het centrum in, terwijl J en ik de tube naar Brixton nemen. Daarmee treed ik in de voetsporen van papa, en met hem nog die van ontelbaar veel reggaefans die vanuit de hele wereld vinylplaten willen kopen in die wijk. Vroeger omdat je ze anders niet kon krijgen, nu omdat ze unieke exemplaren hebben, en omdat het heerlijk is om uren te kunnen crate diggen. Dat is dan ook wat J en ik doen: de platenwinkel inlopen, meedeinen op de heerlijke tunes die de eigenaar afspeelt, de platen één voor één door onze handen laten gaan, af en toe eentje luisteren op de platenspeler die klaarstaat met een hoofdtelefoon, en een stapel maken met wat we mee naar huis willen nemen. Heerlijk. We voelen ons goed en dwalen na ons reggaemoment hand in hand door Brixton Market. Het lijkt even alsof we terug in Jamaica zijn, met rond ons scotch bonnets, Jamaicaanse vlaggen en Ting, de limonade waar we twee blikjes van kopen voor iets meer dan een pond. For old times’ sake. 

In de late namiddag rijden we met een omweg via Margate en de supermarkt terug naar Ramsgate en houden we het op een rustig avondje. Collectief besluit: Londen in geweldig! Maar morgen varen we terug naar de Belgische kust, het weer zou perfect moeten zijn om over te steken. Uiteindelijk is het de natuur die kiest wanneer we het water op mogen gaan.

Back to Belgium

De tocht naar Nieuwpoort gaat in een waas aan me voorbij. Op zich is het geen slechte overtocht en valt het weer best mee, maar na een uur botst de stroming een tijdje met de wind en klotsen we even alle richtingen op. De drie anderen lijken er weinig last van te hebben, maar ik voel me miserabel. Mijn energiepeil staat al snel op nul en het lijkt alsof alle kracht uit mijn lichaam verdwijnt. Vanuit de kuip staar ik over de golven naar de horizon, twaalf uur lang. Ik moet me er bij neerleggen dat ik er niets aan kan doen. De anderen trekken aan touwen en brengen me drinken, en af en toe een stuk droog brood waar ik een uur over doe om het op te eten. Eigenlijk gaat het allemaal aan me voorbij. Het wordt een lesje in overgave en loslaten. Ik voel me hulpeloos, slap en nutteloos. Dat ik niet kan bijdragen aan de overtocht zorgt voor tranen van frustratie. Ik zeg tegen mezelf dat ik te streng ben en er niets aan kan doen, maar blijf me toch schuldig voelen. Pas om negen uur ’s avonds sta ik uitgeput aan wal in Nieuwpoort, te moe om meer dan een paar happen soep binnen te lepelen en twee pagina’s te lezen voor ik in een diepe slaap val.

Na een rustige nacht sta ik gelukkig op met honger en energie. Oef! Omdat we moeten wachten op het getij hebben we tijd voor een uitgebreid ontbijt en moeten we pas ’s middags vertrekken naar Cadzand. De natuur kiest! We volgen een ideale koers, gaan aan een degelijk tempo over het water en surfen mooi mee op de golven. Zes uur lang zeilen we onder de zon, terwijl we zien hoe paarse wolken zich samenpakken boven land en daarna hun donkerblauwe regengordijnen naar beneden storten. Opvallend: de Nederlandse kust is zoveel mooier dan onze met hoogbouw vervuilde dijken! Onder de avondzon varen we de splinternieuwe haven van Cadzand binnen, heel strak en modern, met blinkende faciliteiten en blauwwit verlichte steigers. We trakteren onszelf op een warme maaltijd in het strandpaviljoen en vliegeren daarna bij zonsondergang op het strand. Wat een verschil met gisteren, wat een prachtdag!

De laatste etappe

Terug op zee is de buitenwereld weer mijlenver weg. Ondanks de voorspellingen is het op onze laatste dag eigenlijk best mooi weer. Buiten de stortbui die ons overviel toen we vanmorgen wakker werden, krijgen we de rest van de dag geen spatje regen te zien. We maken een leuke en comfortabele zeezeiltocht langs het strand, zien Breskens liggen en steken achter de veerpont over naar de sluis in Vlissingen. Het voelt zo raar, veilig en kalm om niet meer op zee te zijn… Aan de ophaalbrug wachten we anderhalf uur en eten we linzensoep met brood, om nadien samen met een tiental andere zeilbootjes de blauwe golf door het Kanaal van Walcheren te volgen. Zo kunnen we alle bruggen achter elkaar doen. De zon schijnt en het kanaal is omringd door velden en bomen: heerlijk. Via het kleine sluisje achteraan varen we het aantrekkelijke Veerse Meer op. De zeilen gaan omhoog en we kijken naar de andere bootjes, vakantiehuisjes en natuur die ons omringt. Pas tegen de avond varen we de Oosterschelde op, waar we niet veel later getrakteerd worden op een prachtige zonsondergang achter de Zeelandbrug. Ik maak zoete aardappelpuree met falafel en pindasaus, waarmee we ons verwarmen terwijl de avond valt. We navigeren op de rode en groene lichtjes van de boeien en voelen ons zalig vrij onder de sterrenhemel. Om één minuut voor middernacht leggen we opgelucht aan in de haven van Herkingen. De cirkel is rond. We zijn naar de overkant van het kanaal gevaren, en terug. We pakken elkaar stevig vast. We hebben het samen gedaan, deze vermoeiende maar onvergetelijke en unieke reis. Give thanks for life, everyday.

Foto’s: G en ik
Bovenaan: vliegeren op het strand van Cadzand