Prioriteiten stellen

Druk. Druk. Druk. Het lijkt wel alsof de meest voorkomende levenshouding is. Niet voor een korte periode, maar altijd. Ik ken het. Ik heb zelf ook zo geleefd, maar ik zou het nu absoluut niet meer willen. De vrijheid die ik kreeg door minder afspraken en meer lege momenten te plannen, is onbetaalbaar. Prioriteiten stellen, en je eigen pad volgen.

Momenteel heb ik een drukkere periode. Ik weet dat ik mijn agenda zelf zo vol hebt gepropt, maar ook dat die volgeschreven pagina’s niet blijven duren. Over een paar weken worden ze leger. Minder opdrachten en werk, omdat ik daar voor kies. Ter compensatie van de drukke periodes, en omdat ik in de zomer graag tijd vrijmaak voor andere dingen.

Prioriteiten stellen. Niet alleen binnen het professionele bestaan, maar op alle levensdomeinen. Wanneer het lijkt alsof je alles tegelijk móet doen heb je nog altijd een keuze. Wat is er op dat moment écht belangrijk voor jou? Moet dat nú gebeuren? Wat zijn de reële gevolgen als je iets anders, of niets doet? Alleen jijzelf weet waar je op dat moment nood of behoefte aan hebt. Jij weet wat er écht toe doet en wat eigenlijk bijzaak is. De buitenwereld verwacht allerlei dingen van ons, maar wij mogen kiezen welke we vervullen. Afspraken nakomen, maar wel zelf bepalen welke je maakt.

Wanneer ik vanachter mijn computer zie dat de zon schijnt begint het te kriebelen. Ik wil naar buiten. Tuinieren. Genieten van het prachtige weer! Vaak ben ik een beetje voor op mijn planning en hoeft er niets super dringend af te zijn. Op die momenten maak ik een afspraak met mezelf: tot een bepaald uur werken en dan een lange pauze in de moestuin. Dat laatste voelt niet als werken maar als pure ontspanning. Handen in de aarde. Mulchen. Wieden. Dieven. Uitdunnen. Zaaien. Nadien vloeit de inspiratie veel vlotter en voel ik me voldaan.

Als ik vroeger niet wist wat ik ’s avonds zou gaan doen dan maakte me dat onrustig. Ik begon dan allerlei plannetjes te maken en mezelf taken toe te schrijven die eigenlijk niet per se moesten gebeuren. Gewoon een avond niets doen of spontaan invullen gebeurde niet vaak. Nu behoren ze nochtans tot mijn favoriete momenten. Geen werk gepland, geen dringende dingen in het huishouden, geen afspraken. Rustig koken, lekker eten en dan aanvoelen wat ik wil doen. Bijpraten met een vriendin aan de andere kant van de wereld? Een wandelingetje? Yoga? De tuin? Of toch een blog schrijven?

Ook al heb ik veel te doen in deze periode, toch behoed ik mezelf ervoor om in overdrive te gaan. Nooit meer wil ik koortsig werken en de verwachtingen van anderen kilometers boven die van mezelf zetten. En toch loopt mijn werk vlotter dan voordien. Door leegtes in te plannen vang ik de tegenslagen op en kom ik niet in tijdsgebrek. Elke dag is er ruimte voor ontspanning en reflectie. Wanneer ik mezelf er op betrap door te gaan zonder stil te staan om adem te halen, trek ik zelf aan een kleine alarmbel. Dan zeg ik nee tegen nieuwe afspraken of opdrachten, en kies ik er bewust voor om niet iemand te zijn die het altijd te druk heeft.

Wie prioriteiten stelt kan gemakkelijker zijn of haar dromen volgen. Of dat is toch mijn ervaring. (Lees er hier meer over.) Als je constant aan de verwachtingen van anderen wil voldoen dan blijft er weinig tijd over om die van jezelf te vervullen. Je kan er bewust voor kiezen om tijd te spenderen aan dingen die er voor jou echt toe doen, los van wat je omgeving daar van vindt. Ieder heeft zijn eigen pad te bewandelen, maar het is alleen maar zichtbaar als je er tijd voor maakt. Laat je niet afleiden. Je kan niet alles tegelijk doen, maar je kan wel keuzes maken.

Foto bovenaan: Buçaco Forest, Portugal