BREAKING NEWS: We verkopen ons huis en verhuizen naar Portugal!

Wie ons kent, weet het al langer: Jannick en ik plannen al enkele jaren om ons huis te verkopen, een tijdje met de camper te reizen en dan een nieuwe stek te zoeken in Portugal. Onze grootste levensdroom is zo zelfvoorzienend mogelijk leven, en dat hopen we daar te doen.

Acht jaar, zo lang zijn we bezig geweest om een vervallen krot (ecologisch) te verbouwen tot een mooie historische dorpswoning. Niet constant natuurlijk, we gingen regelmatig op vakantie, zagen geweldige concerten, beleefden heerlijk gezellige avonden en trokken er weekendjes op uit, maar het meeste van onze vrije tijd werd wel gevuld met klussen. Sommigen verklaren ons gek dat we het huis willen verkopen nu het net helemaal tot in de puntjes afgewerkt is, maar voor ons is het de enige logische volgende stap.

Jannick en ik hebben een leuk leven. We hebben toffe jobs, geweldige vrienden en familie, boeiende interesses en een mooi huis met een tuintje vol kruiden, groenten, fruit en bloemen. Ons vertrek is in de eerste plaats geen vlucht van iets, maar een stap náár iets wat we nog veel liever willen: een natuurlijke omgeving, vrijheid, handen in de aarde, minder prikkels en drukte, het ritme van de natuur, schrijven & hout bewerken, kweken en groeien, een eigen paradijsje creëren. Wie ons kent, weet dat we harde werkers zijn. We beseffen dat het absoluut niet alleen rozengeur en maneschijn zal zijn. Er zullen momenten komen waarop we ons afvragen wat we toch aan het doen zijn, maar onze intuïtie en gezond verstand zegt dat we daar zoveel meer voor in ruil zullen krijgen.

Hoe onzeker sommige dingen ook zijn, toch voelt het helemaal als de juiste keuze. Ook al is ons leven hier best oké, de gedachte om nog veertig jaar deze levensstijl te leiden maakt ons niet gelukkig. Onze normen en waarden stroken vaak niet met die van de maatschappij waarin we leven. Ons ritme is niet dat van de wereld waarin we meedraaien. We zouden ons altijd blijven afvragen hoe het geweest zou zijn als we toch geprobeerd hadden onze droom werkelijkheid te maken, te leven hoe wij dat het liefst willen. En wie wil er nu een leven vol spijt? We geloven er beiden sterk in dat ieder moet doen waar hij of zij voldoening uithaalt en gelukkig van wordt. Ook al valt dat helemaal buiten de norm.

Zelfvoorzienend

Momenteel gaan we buitenshuis werken om eten, water, energie en onderdak te kopen. Net als zoveel anderen in de wereld willen we die tussenstap zoveel mogelijk schrappen. We willen zelf eten kweken, water opvangen en zuiveren, energie opwekken en een kleine woning bouwen, in samenwerking met de natuur. Geen leningen, weinig vaste kosten en geen overbodige spullen. Klinkt rudimentair, maar wij hebben niet veel luxe nodig en kunnen met weinig heel veel doen. Ik geef de extra’s met veel plezier op in ruil voor pure vrijheid en zelfbeschikking, een natuurlijke omgeving en eten van eigen kweek, stilte en bergen, olijven en citroenen, grotten en meren, bossen en bergen. Ik kan nog wel even doorgaan.

Wanneer we mensen vertellen over onze plannen, vragen ze meestal meteen hoe we dan geld gaan verdienen. In de eerste plaats zullen we een pak minder nodig hebben in vergelijking met hoe we nu leven. Wat we niet zelf kunnen voorzien, zijn de ziekte- en voertuigverzekeringen, dokters- en tandartskosten, machines en sommige materialen, eventuele reiskosten (bus/trein/…), dierenartskosten, verzorgingsproducten zoals tandpasta en zeep, toiletpapier, bijvoeding voor dieren en (zeker in het begin) sommige voeding voor onszelf. Kleding hebben we nog genoeg voor de komende (vele) jaren, maar nadien willen we die tweedehands kopen. Om al die kosten te dekken, hebben we ontelbare scenario’s. Ik kan natuurlijk blijven schrijven, Jannick heeft te veel skills om op te noemen en is daarnaast brandweerman. En we hebben letterlijk een honderdtal ideeën van hoe we op termijn inkomsten willen genereren. (Nee, geen B&B zoals in ‘Ik vertrek’ 😉.)  

Waarom Portugal

Jannick is er nog maar één keer geweest, ik drie, en toch willen we naar Portugal verhuizen. Het klimaat is er in de eerste plaats ideaal om zelfvoorzienend te leven. We houden van de sfeer, de mensen, de heuvels, bergen en meren, de natuurparken en verborgen paadjes. Bovendien is het er betaalbaar om een groot stuk (verlaten) land te kopen. We weten dat we met ons budget minstens twee hectare grond kunnen kopen, met daarop een ruïne, verschillende fruit- en olijfbomen, waterputten en vaak ook een rivier en/of bron.

Als we onze voorgangers in die regio mogen geloven, zijn de dorpsbewoners blij dat ‘jonge mensen’ zich engageren om de geruïneerde quintas op te knappen. Ze brengen leven in de buurt en worden deel van het geheel. De ouderen krijgen hulp wanneer nodig, de nieuwe bewoners leren van hen hoe ze de grond best bewerken, wat waar groeit, hoe het zit met water en wie weet wat allemaal nog meer.

#Camperlife

Hoezo jullie hebben nog niets gekocht? Waar gaan jullie dan heen? Dan heb je toch geen zekerheid? Het zijn vragen die we al veel kregen, maar ze zijn makkelijk te beantwoorden. We hebben nog niets gekocht, omdat we willen genieten van de eerste en misschien zelfs enige kans die we ooit krijgen om volledig vrij te zijn, rond te trekken en te genieten van de natuur, het leven en elkaar. In januari kochten we een tweedehands camper die we intussen helemaal aan het opknappen zijn. Met ons huisje op wielen willen we door Frankrijk en Spanje naar ons nieuwe thuisland trekken. Zonder verplichtingen, verantwoordelijkheden of deadlines. Gewoon vrij. We geven onszelf zolang we nodig hebben voor we actief op zoek gaan naar onze nieuwe plek. Die willen we vinden door rustig de tijd te nemen om regio’s, natuurparken en dorpjes te leren kennen. Als we genoeg hebben van het reizen, parkeren we onze camper het liefst bij mensen waar we enkele dagen per week meehelpen op hun boerderij in ruil voor een slaapplek en eten. Tot we verliefd worden op een vallei, heuvelrug of de combinatie van de twee. Zodra we die plek hebben, start er een heel ander leven. En zekerheid is relatief. Hebben we die nu meer dan wanneer we zelf eten kweken, water zuiveren en energie opwekken?

Ikmisje.

“Dat is de nagel aan mijn doodskist”, zei mijn moeder toen ik haar enkele jaren geleden vertelde over ons plan. Het kwam hard binnen. Voor haar en voor mij. Het laatste wat ik wou, was mensen kwetsen met onze levenskeuzes. Gelukkig is ze intussen bijgedraaid en spreekt ze er zelfs over om haar pensioen door te brengen in Portugal. Toch begrijp ik dat het niet leuk is als je enige dochter, beste vriendin of werknemer beslist om naar het buitenland te verhuizen. Het is niet je eigen keuze.

Ook voor ons is dat de grootste drempel: vrienden en familie achterlaten. We hebben hier een fantastisch netwerk van mensen die we graag zien, waar we samen mee lachen en eten, praten en huilen. Hen achterlaten is het moeilijkste van heel ons verhaal. Gelukkig is het tegenwoordig makkelijk om contact te houden via internet, dat zie ik bij vriendinnen die in Jamaica of Nieuw-Zeeland wonen, maar dat is toch nog anders dan fysiek bij elkaar zijn. Natuurlijk hopen we in de toekomst onze dierbaren en kennissen met veel gastvrijheid te ontvangen in Portugal. Jullie zijn ontzettend welkom.

Mensen vragen vaak hoe we het over ons hart kunnen krijgen om het huis te verkopen. Gaan we het dan niet super hard missen? We wonen er toch graag? Wel… Ik denk dat het even heel emotioneel zal zijn als we de deur achter ons dichttrekken, maar voor de rest voelen we ons er echt goed bij. We hebben hier heel graag gewoond en staken bloed, zweet en tranen in de verbouwing, maar we hangen er niet aan vast. Het blijft maar een huis, materieel bezit. Het inruilen voor een groter levensdoel voelt helemaal hoe het moet zijn. We kunnen niet wachten om eraan te beginnen!

Midden augustus zetten we het huis te koop. De link naar foto’s en info volgt nog, maar contacteer me gerust als je nu al interesse hebt. Andere vragen of benieuwd naar onze plannen? Stuur een berichtje!