Onze eerste uitstap met de camper

Afgelopen weekend was het zo ver: we gingen voor het eerst een nachtje weg met onze camper! Hij* is nog niet helemaal afgewerkt, maar wel af genoeg om op stap te gaan. De dagen voordien waren superspannend. Gelukkig overtrof het tripje alle verwachtingen. Perfecte rit, prachtig weer, mooie slaapplek, lieve mensen én het gevoel van thuiskomen in ons kleine huisje op wielen. Het was de ultieme bevestiging van onze plannen.

Tijd vliegt. Over tweeënhalve maand verlaten we ons huis al en trekken we in de camper. Tegelijk ben ik me bewust van zowat elke minuut. Het is een heel gek gevoel, dat moeilijk valt te omschrijven. We staan met één been in ons huidige leven, en met het andere al in het volgende. Ik voel het tintelen in heel mijn lichaam en moet vaak spontaan lachen met het vooruitzicht op het andere leven dat we gaan leiden. Tegelijk er zijn veel ‘laatste keren’, gaan we een heleboel fantastische mensen fysiek een tijdje niet zien en moeten we heel wat regelen. We genieten van de laatste maanden in ons huis, omringd door geliefden, en kijken tegelijk ongelooflijk uit naar onze trage reis en het andere leven dat we in Portugal willen opbouwen. Ik ben heel blij en dankbaar dat er zoveel mensen zijn in onze omgeving die ons steunen. We zien jullie zo graag! Onze banden zullen even sterk blijven, ook al zitten er wat kilometers meer tussen.

De renovatie(s)

Wie ons kent (of mijn blog las over ons vertrek), weet dat we de eerste helft van dit jaar hard doorgewerkt hebben om het huis af te krijgen. Maar ook dat we in maart al een camper kochten (oldtimer, Peugeot J5 ‘Le Voyageur’, 1991) en die óók volledig aan het renoveren zijn. Twee renovaties tegelijk dus… En de verkoop! Het was een stevige periode. Omdat we zowat alles wilden opknappen aan de camper, was er tussendoor geen mogelijkheid om ermee weg te gaan. We waren zo opgelucht dat het dit weekend wel kon. Een mijlpaal!

Het meest opvallende is het nieuwe uiterlijk van onze Voyageur. De dertig jaar oude lagen stickers en verf kregen we er pas af na een vol weekend schuren, er moesten avonden gaatjes gedicht en geplamuurd worden én de enige manier om het mooi te krijgen was vier dagen schilderen met dampmaskers (in de hitte!), maar het was meer dan de moeite waard. Of dat vinden wij zelf toch.

VOOR
NA

Binnen deden we nog veel meer werk en moeten we nog een aantal dingen doen. We gaan voor de volledige vernieuwing van de elektriciteits-, water- en gassystemen tot nieuwe banken, keuken, badkamer, toilet werkbladen, kleuren en vloer. We zijn al enorm ver gevorderd, maar nog niet helemaal klaar. Wat we allemaal deden en de foto’s van de binnenkant volgen later nog.

Ons minireisje

We werkten zaterdag nog een hele dag door om de klusjes rond te krijgen die nodig waren om te kunnen vertrekken en een nachtje in de camper door te brengen. Onder een strakblauwe hemel met goudgeel avondlicht reden we met een grote lach op ons gezicht weg van de mooie plek waar de camper heel de tijd mag logeren. Give thanks S & C, we zijn jullie eeuwig dankbaar.
Jannick reed met ons grote voertuig alsof hij nooit iets anders gedaan heeft. Omdat het de eerste keer was sinds we hem kochten, reden we binnendoor in plaats van langs de autostrade. Tot onze verbazing viel de rit veel beter mee dan verwacht. We hebben de camper heel goed verzorgd, waardoor hij nu in veel betere staat is dan toen we hem kochten (en niet meer rammelt, in plaats van oorverdovend lawaai te maken). Eigenlijk vinden we het gek dat de vorige eigenaars er zo nog mee op vakantie gingen…

Ik was euforisch vanaf het moment dat we vertrokken en moest me inhouden om geen dansjes te doen en het uit te gillen van geluk. Wat een heerlijk gevoel om op stap te gaan met ons huisje op wielen! Puur geluk. En dat bleef de hele tijd aanhouden. Alle spanning viel van me af, ik voelde me zoveel lichter.

We waren meer dan welkom op de oprit van mama en Boris, aan de rand van de Kalmthoutse Heide. Er was zelfs een kraantje en een stopcontact! We konden ons geen betere plek voorstellen voor die eerste nacht. Na het lekkere eten maakten we het binnen gezellig met de pas aangesloten lampjes, onze favoriete muziek door de boxen en het pure genieten van het werk dat we gedaan hebben. Het was muisstil aan de rand van de heide, met uitzondering van de eekhoorn die ’s nachts over ons dak liep. We sliepen heerlijk in onze cocon en werden wakker met zicht op vogeltjes in de struiken en bomen naast ons. Het was een prachtige mistige ochtend die overging in volle zon. Na het eerste ontbijt aan ons tafeltje trokken we de heide in voor een ochtendwandeling. De felle herfstzon en de optrekkende mist gaven de natuur de allure van een sprookjesprent. Het spiegelgladde water en de snaterende ganzen deden me wegdromen. Heerlijk. Bedankt mama en Boris, onze eerste uitstap en jullie liefdevolle gastvrijheid zullen we ons altijd herinneren.

Leven en slapen in de camper voelde onmiddellijk als thuiskomen, zonder twijfel. Het was een enorme geruststelling. Je weet zoiets pas als je het doet, toch? Who feels it, knows it. Ik was ongelooflijk blij dat we ons er beiden meteen zo goed bij voelden. Zo willen we een tijdje leven! Het is overweldigend te beseffen dat we ons huisje op zoveel mooie plekken kunnen zetten. Ik krijg er spontaan een glimlach en een warm gevoel van. Nu nog even de laatste klussen om hem echt helemaal bewoonbaar en comfortabel te maken, en dan zijn we weg!

Ongelooflijk veel respect en alle credit gaan naar mijn allerliefste Jannick, de man die echt zowat alles kan. Ik kan alleen maar met verbazing toekijken hoe jij jezelf leert wat je wil leren, en hoe je eindeloos blijft doorzetten. Oneindig veel liefde voor jou. <3

* Volgens kenners zijn campers vrouwelijk en moeten we hem een ‘zij’ noemen, maar daar zijn we nog niet helemaal uit 😉.  

Foto bovenaan: wij op de oprit bij mama (fotograaf van dienst) en Boris, ik nog in werkoutfit.