Nog twee maanden

Nog twee maanden en we zijn weg.
Nog twee maanden en we geven de sleutel af van ons huis.
Nog twee maanden en we verhuizen naar de camper.
Nog twee maanden en we beginnen aan het grootste avontuur van ons leven!  

Het besef overvalt me meerdere keren per dag. Ik krijg er een gigantische glimlach van en voel tintelende energie door heel mijn lichaam stromen. Deze periode maakt me hyperbewust van alles om me heen, op een goede manier. Ik geniet van elke seconde, elke ontmoeting, elk moment. Zelfs de prachtige herfstkleuren vallen me nog meer op. Het besef dat we meer dan ooit zelf bepalen hoe we ons leven invullen, maakt me intens gelukkig.

De transitie waarin we nu zitten is helemaal anders dan ik op voorhand had verwacht. Wat een speciale en intense beleving! Ik dacht dat er veel meer spanning zou zijn, twijfels en stress om wat er komt, maar dat is niet zo. En dát geeft me nog veel meer vertrouwen in de toekomst. Het voelt allemaal zo ontzettend goed… Er moet steeds minder. Er komt steeds meer vrijheid. Vrije tijd. Tijd.

Ons vertrek brengt heel wat planning en voorbereiding met zich mee. Voor de buitenwereld lijkt het misschien eindeloos en onoverzichtelijk, maar voor ons is het zonneklaar. Mijn planbrein komt natuurlijk ook goed van pas. Je kan zoveel doen met tijd als je er bewust bij stilstaat… Je bepaalt zelf hoe je die invult.

We kiezen heel gericht hoe we onze laatste maanden in België spenderen. De weekenddagen vullen we vooral met de laatste werken aan de camper. Hij wordt tenslotte ons huisje… Eens we daar zijn, willen we er zelfs liever niet meer weg en meteen verhuizen. Goed teken! Tussendoor pakken we spullen in voor de opslag. We kiezen stilletjes aan wat mee zal gaan in de camper en wat niet. Met vrienden en familie beleven we etentjes, gezellige avonden, memorabele weekends en mooie wandelingen. We werken onze laatste weken als PAB-assistenten bij onze cliënten. En we nemen met pijn in het hart al een klein beetje afscheid van onze allerliefste katten. Gelukkig zijn ze heel welkom bij hun pleeggezin waar ze tijdens onze reis mogen verblijven. We gaan die twee lieverds enorm missen!

Na veel wikken en wegen gaven we onze plannen onlangs een naam: ‘Project Natural Mystic’. Die naam is niet gestolen. Er komen steeds meer mensen en dingen op ons pad die ons steunen in onze keuzes en bevestigen dat we in de juiste richting gaan. En natuurlijk is er de duidelijke link met het prachtige nummer van Bob Marley en de reggae die zo’n belangrijke rol speelt in onze levens.

In mijn hoofd zie ik ons toekomstige leven al jarenlang kristalhelder voor me. Het kost me geen moeite om dat beeld te visualiseren. Natuurlijk weten we nog niet of we zullen uitkijken op heuvels of bergen, rivieren of meren, bossen of vlaktes, maar het grotere plaatje en wat we willen doen is duidelijk. Wie weet wat hij of zij wil, werkt daar rustig naartoe en weet dat het goed komt. Who feels it, knows it.

Foto bovenaan: onze camper bij de start van de eerste trip.