De gemoedsrust van minimalistisch leven

We wonen nu bijna negen maanden in onze camper, onze cocon. Mensen vragen soms of we het niet moeilijk vinden om in zo’n kleine ruimte te leven. En missen we het niet om een grote badkamer te hebben, nieuwe spulletjes te kopen en in een mega bed te slapen? Nee, totaal niet. Minimalistisch(er) leven brengt ons meer gemoedsrust dan ik me ooit had kunnen voorstellen.

De buitenwereld is het verlengde van ons huis, waar we ook staan. Ruimte is er dus altijd. Natuurlijk is dat makkelijker gezegd in de zomer dan in de winter, maar zelfs tijdens die maanden waren we nog steeds blij met onze camper. Wie goede regenkledij heeft, hoeft niet bang te zijn van het weer. In het begin had lange Jannick het best moeilijk met het bedje dat eigenlijk te kort is voor hem, maar intussen is hij ook daar gewend aan geraakt. Douchen in de kleine badkamer blijft een gedoe, al nemen we het er graag bij in ruil voor al het andere dat we krijgen. En tegen de lente willen we zeker een buitendouche!

Sommigen vinden misschien dat we weinig luxe hebben, maar voor ons voelt het niet alsof we veel moesten afgeven. Het is net een luxe om zo te kunnen en mogen leven. We hebben een gasvuur, een watertank van meer dan honderd liter, een comfortabel composttoilet én zonnepanelen die ons van stroom voorzien. Wat ben ik daar blij om als ik zie hoe belachelijk hard de energieprijzen gestegen zijn! Ons ijskastje is groot genoeg voor wat we nodig hebben, in de winter hebben we verwarming en ‘s avonds kunnen we kiezen uit meerdere gezellige lampjes. Een gigantische sofa en bijbehorend tv-scherm hebben we niet meer, maar we missen het ook niet. De banken zijn comfortabel genoeg, en als we toch nog eens een filmpje willen kijken, dan gebruiken we gewoon de laptop.

Nog een groot verschil met onze vorige levensfase is ons koopgedrag. Ik denk dat we al minder consumeerden dan de gemiddelde westerling, maar nu ben ik er zeker van dat we een heel stuk onder de norm zitten. En toch missen we niets. We kopen enkel wat we écht nodig hebben en denken goed na voor we een grotere aankoop doen. Nieuwe kleding of prullaria hebben we dit jaar nog niet gekocht. Ons geld gaat (bijna) enkel naar eten, brandstof (hopelijk steeds minder), Buju (ja, een hond kost geld), papierwerk (hier in Portugal betalen we vaak voor een attest of zelfs offerte) en materiaal voor het creëren van onze nieuwe thuis.

Ook al restaureren we een oud boerderijtje, toch willen we het anders aanpakken dan in België. Niet alle ruimtes zullen verwarmd worden en elektriciteit hebben, omdat we intussen weten dat het niet nodig is. Onnodige spullen kopen behoort nu al tot het verleden, en door onze eigen moestuin te starten en fruitbomen te planten, hoeven we in de toekomst hopelijk heel wat minder eten te kopen. Voorlopig stellen we ons tevreden met sappige vijgen, zoete mispels, eindeloos veel bramen (vloek en zegen!) en massa’s munt. Seizoensgroenten- en fruit vinden we overal in de kraampjes langs de wegen, in de supermarkten, bij (nieuwe) vrienden of tijdens het wandelen. Heerlijk.

We blijven ook uitkijken naar herbruikbare materialen. Mensen zetten hun groter afval hier gewoon bij de containers in de dorpjes. We vonden al prima tuinstoelen, prachtig hout, sierlijke pilaartjes en heel wat pallets. En toch is het niet altijd makkelijk om gerecycleerde materialen te vinden, maar dat heeft een goede reden: mensen zien hier veel meer de waarde van spullen en gooien niet zo snel en vaak dingen weg. Prachtig, toch?

Door te werken op ons eigen landje voelen we ons er steeds meer thuis. In de loop van oktober verhuizen we definitief naar daar met de camper. Uiteraard met hulp, want de steile weggetjes door de heuvels en valleien haalt hij niet meer. Het begin zal weer even aanpassen zijn, zonder stromend water en de luxe van een grote douche die we nu hebben bij onze lieve gastvrouw. We gaan weer wat meer kamperen en simpeler leven, maar dat zien we helemaal zitten. Alles heeft een oplossing.

Onze levenskosten liggen lager, er is geen lening meer om af te betalen en geen energierekening. We bepalen zelf wanneer we werken en hoeveel. Klinkt misschien laks en vrijblijvend, maar dat is het niet. Vrijheid brengt ook heel wat verantwoordelijkheden met zich mee. We verwachten weinig van de buitenwereld, maar moeten het wel zelf voorzien. En toch … Als ik erbij stilsta, dan voel ik vooral gemoedsrust bij ons simpeler leven. We dragen zo weinig mogelijk bij aan het systeem dat niet aansluit bij onze normen en waarden, zijn gelukkiger met minder en voelen dat we niet méér willen. We kiezen ervoor te leven zoals wij denken dat goed is voor ons, met zo weinig mogelijk schade aan anderen en de wereld. Elke dag leren we bij en krijgen we nieuwe inzichten. De kleine dingen brengen plezier en er is meer ruimte om te ontdekken en beleven. We groeien als mensen en als koppel. Ik ben razend benieuwd waar die instelling ons heen zal leiden.

Foto bovenaan: één van de vele prachtige kurkeiken in onze omgeving.