Watermanagement op ons landje

Drinken, (af)wassen, koken, moestuin en bomen: alles en iedereen heeft water nodig om te overleven. Voor ons kleine tuintje in Kontich vingen we regenwater op in vaten en een put. Om te drinken, (af) te wassen en te koken draaiden we simpelweg de kraan open en gebruikten het schijnbaar eindeloze drinkwater dat daaruit kwam. Hier hebben we dat laatste niet en zijn er veel meer planten in leven te houden, dus moeten we creatief zijn met wat er is en andere oplossingen zoeken. Watermanagement, met trial and error.

Het gemakkelijkste zou zijn om het gemeentewater aan te sluiten, maar tegelijk vragen we ons af of we het zonder zouden kunnen doen. Langs de ene kant omdat ze veertienduizend (!) euro vragen om het aan te sluiten (we zitten nogal ver van waar de leiding nu stopt), langs de andere kant zeker ook omdat we het een interessante uitdaging vinden. Onze buren proberen de prijs door vriendjespolitiek drastisch naar beneden te krijgen, terwijl wij er eigenlijk niet meer op rekenen. Zou het anders kunnen?

De waterputten

Op ons landje liggen twee waterputten. Eén ondiepe van een drietal meter naast het huis en een veel diepere onderaan, aan de overkant van het riviertje. Met wat we tot nu toe weten, vullen beiden snel weer aan. Van die eerste zouden we volgens de buren genoeg water hebben om het huis draaiende te houden, de tweede zou volstaan voor de bomen en de moestuin. Of dat klopt, zullen we pas deze zomer kunnen testen. En putwater voor het huis zit er nog niet meteen in. De poços moeten eerst volledig leeg zijn voor we ze kunnen schoonmaken en opnieuw vullen. Hoe snel zou dat gaan? Vullen ze ook nog bij in het midden van de zomer? Hoe proper is het water? En wie weet wat vinden we op de bodems van deze dertig jaar lang ongebruikte putten? De dure testen willen we pas doen ná het schoonmaken. Na lange research kocht Jannick vorige week wel een pomp. We willen de komende weken al wat water opslaan voor de droge zomer. Actie!

Regenwater

Voorlopig is het (bijna) niet nodig om water te geven. We hebben dan wel vier weken droogte achter de rug, maar de voorbije dagen kregen we weer wat buien. Twee maanden geleden had ik nooit gedacht dat ik daar blij mee zou zijn, maar dat is dus wel zo. Vorige week moesten we zelfs al een eerste keer water geven aan de aardbeien, salade, moestuin en jonge bomen. Ondertussen blijven we regen opvangen met ons minidakje aan de camper. Sinds we hier wonen, is dat tweeduizendvijfhonderd liter. Dat klinkt veel, maar we weten dat het er in droge periodes snel door zal gaan. Zodra het dak op het grootste gebouw ligt, willen we veel meer opvangen, maar dat komt er waarschijnlijk pas wanneer het droog is. Het plan is om dat water dan ook te kunnen gebruiken voor de douche en om af te wassen, maar dat is voorlopig toekomstmuziek.

Het riviertje

Ons landje heet niet voor niets Terra do Rio, ‘rivierland’. Onderaan stroomt er een seizoensriviertje dat in regenperiodes meer dan twee meter hoog staat en daarna weer zakt tot een kabbelend stroompje. In de zomer staat het drie maanden droog. We lieten het water testen nog voor we de koopakte tekenden en kregen het geruststellende resultaat dat het best schoon was en zeker te gebruiken voor de moestuin. Voorlopig deden we dat nog niet. Het was niet nodig en we hadden nog geen pomp of opslagvaten. In de toekomst denken we het misschien wel te gebruiken, maar daar moeten we eerst nog verder over nadenken. Dat geldt ook voor het regenwater dat nu aan een rotvaart over het landje naar beneden stroomt. Met zogenaamde swales en kanaaltjes willen we dat beter leiden zodat het hier blijft als het nodig is, en weggaat als er teveel is.

De seizoensbron

De nood om het riviertje te gebruiken werd een stuk minder toen we enkele weken geleden ontdekten dat we ook een seizoenbronnetje hebben. Euforie! Tijdens de regenperiode zagen we al wel dat er een stroompje ontstond dat vanuit de rotsblokken naar de rivier liep, maar toen er na drie weken regen nog steeds veel water uitkwam, hadden we door dat het niet zomaar afvoer van regenwater was. Jannick legde er buizen in en creëerde twee continu stromende kraantjes. Daar komen duizenden liters per dag uit, zonder overdrijven. We legden een tuinslang tot aan onze gloednieuwe gigantische moestuin die wat lager ligt en begonnen de droge bedden waar we al bloemen zaaiden water te geven. De groenten volgen de komende weken. Gratis helder water, zonder moeite. Ook dit willen we in de toekomst verder uitdenken en opslaan voor drogere periodes.

Drinkwater?

We zien veel oplossingen voor het kostbare water dat we nodig hebben, maar drinkwater blijft voorlopig een vraagteken. Ondanks jarenlange research hebben we nog steeds geen volledig betrouwbaar filtersysteem gevonden, tenzij we duizenden euro’s willen uitgeven of al het water eerst zouden koken, maar dat vraagt dan weer heel veel energie. Voorlopig mogen we wekelijks onze bidons vullen bij vrienden en daar ook onder hun heerlijke regendouche gaan staan (eeuwig dankbaar!), maar dat is geen oplossing op lange termijn.

Ofwel moeten we toch investeren in een systeem en ervan uitgaan dat er altijd water zal zijn op ons landje (moeilijk in te schatten met het huidige tempo van de klimaatverandering), of we kiezen toch voor gemeentewater, als de onderhandelingen van de buren slagen en het veel goedkoper kan. Moest dat het geval zijn, dan willen we daar nog steeds heel zuinig mee omgaan en enkel van drinken of in noodgevallen gebruiken, als er geen druppel regen- of putwater meer te vinden is. Zonder nadenken liters drinkwater door het toilet of de gootsteen spoelen hoort niet thuis in ons leven. Het water dat we gebruiken voor de afwas en om te douchen zal door een zelfgebouwde filter gaan en dan naar de planten.

Deze zomer zal de grote test zijn. Hoeveel water hebben we nodig voor de grote moestuin en de jonge bomen? Hoe lang blijven het bronnetje en het riviertje stromen? Hoe snel vullen de twee putten? We zijn heel benieuwd om het te zien en ervaren. Gelukkig gaven onze allerliefste buren ons de zekerheid dat als we tegen het einde van de zomer niet toekomen, zij ons zullen helpen met water uit hun putten. Onze dankbaarheid voor al wat zij voor ons doen blijft alleen maar groeien. Water is leven.

Foto bovenaan: de kleigrond na twee maanden regen en dan vier weken droogte.