Zomermijmeringen

Tijdens de vele uren die we doorbrengen in de moestuin ben ik vaak aan het wieden. Soms doe ik dat heel geconcentreerd, mijn gedachten volledig bij de altijd terugkerende winde die zijn lange wortels zo diep steekt dat ik ze er bijna nooit volledig uit krijg. Op andere momenten wieden mijn handen automatisch terwijl ik mijn gedachten vrij laat stromen. Geen planningen of spanningen, maar mijmeren over het leven en nadenken over wat we doen en waar we zijn. We kochten ons landje bijna exact een jaar geleden en zouden het zonder twijfel opnieuw doen.

Het is stil. De wind ruist door de populieren en doet de tientallen zonnebloemen dansen. Buju ligt te dommelen in de schaduw, half wakker, half wakend. Bij de bloemenborder is het een zoemend feest van hommels en bijen. Aan de overkant van het (nu bijna droge) riviertje galopperen de merrie en haar veulen vrolijk door het lange gras. Elke dag geniet ik van het gelaagde uitzicht in de vallei, de ruimte, het groen en het plantenleven dat we helpen creëren. Waar ik minstens even veel geluk uit haal, is de vrijheid die we hebben en beseffen dat we nu al mooi op weg zijn om zo zelfvoorzienend mogelijk te leven. Wat een zegen.

Enkele weken geleden kwam er nieuw dierenleven op onze (zeer bescheiden) boerderij, in de vorm van drie kippen en een haan. Daarna kregen we van een andere buurman nog een mooie grijze kip die heel nieuwsgierig en sociaal is. Vorige week kregen ze gezelschap van een muskuseend en haar drie kuikens. Te schattig! En van buurvrouw Cuca natuurlijk. We maakten een vijvertje dat meteen hun favoriete plek werd. Wanneer het riviertje na de zomer weer stroomt, mogen ze daar gaan wonen.

Ik focus bijna altijd op het goede, want waar je aandacht aan geeft, groeit, maar onlangs dwaalde ik af naar wat ik minder leuk vind aan onze (niet meer zo) nieuwe omgeving. Naar onze bescheiden mening is het fantastisch om hier te wonen en leven, maar zijn er – zoals overal – ook dingen die we liever anders zouden willen. Voor mij zijn dat eigenlijk enkel de kleinschalige varkensboerderij op het erf naast ons, het sproeien van de fruitbomen in de vallei, de elektriciteitspaal verderop die soms knettert en de ontelbare honden die bijna overal aan de ketting hangen. Allemaal zaken waar ik niks aan kan veranderen. En ze vallen in het niets bij alle positieve aspecten. Daar kan ik nu al een boek mee vullen, of toch alle vorige blogs.

Zachte zomer

Terwijl een hittegolf de rest van Zuid-Europa teistert en wij berichtjes krijgen om te vragen of we het nog uithouden, genieten we hier al weken van de perfecte zachte zomer. Op vele dagen was het in België zelfs heter dan hier! ‘s Morgens soms wat wolken, daarna altijd stralend blauwe lucht, felle zomerzon en tussen de vijfentwintig en dertig graden. Ideaal! Vorig jaar was het rond deze tijd bijna veertig graden in de schaduw. Ik durf het amper te schrijven, maar voorlopig zijn er ook een stuk minder en vooral minder hevige bosbranden dan vorig jaar. Zou het zo blijven? Ook in augustus en september? Er wordt zelfs voorzichtig een beetje regen voorspeld eind volgende week. Zou het gebeuren? Midden zomer?

Ons hoor je in ieder geval niet klagen. Het zijn heerlijke temperaturen om in te werken en leven. We genieten van een overvloed aan groenten, geven nog steeds kilo’s weg, oogstten meer dan honderd uien, tachtig kilo (mega lekker) aardappelen en sinds enkele weken een meloen per dag. Seizoensgebonden eten is opeens heel makkelijk en gevarieerd. Het is een onbeschrijflijk goed gevoel om nu al zo’n overvloed te creëren. Naast onze eigen vruchten, krijgen we er nog steeds heel veel van de buren. Er staan constant twee kistjes met de zoetste en sappigste perziken, nectarines, pruimen, tamarillo’s, bramen en sinds deze week ook de eerste peren. Fantastisch.

Jannick is bijna klaar met het restaureren van de oh zo belangrijke waterput. Die was niet meer veilig en zakte bijna in elkaar, maar ziet er nu al geweldig uit. Een functioneel en authentiek ‘landschapselement’. Daarna beginnen we tussen het onderhoud door (veel maaien, veel wieden, veel water geven, water halen, …) aan het afsluiten van de grote patio en nadien aan het huis. We ontdekten daar wel pas onlangs dat de binnenmuren óp de half vergane vloer gebouwd zijn. Oeps! Die moeten er dus uit voor we een nieuwe vloer kunnen leggen, wat hier op zich ook al een serieuze opgave is. Onder de huidige vloer steunen de balken op onregelmatige rotsblokken, waardoor hij bijna een meter boven de aarde zweeft. Het is een van de uitdagingen die eraan zitten te komen. We hebben een plan. Ook dat komt goed, dat weet ik zeker.

Gelukkig hebben we tijd. Dan wonen we maar wat langer in ons huisje op wielen. Soms zou ik sneller vooruit willen gaan, maar het leven komt ertussen, zowel wondermooie als vervelende ervaringen. Dat is oké. We werken aan ons levensproject, mogen trots zijn op waar we al staan en genieten van de overvloed, op alle vlakken.

Foto bovenaan: de oogst van een dag. Deze keer meloenen (ook een dubbele!), courgettes en tomaten. Op andere dagen bietjes, kilo’s bonen, paprika’s, aubergines, pepertjes, broccoli, prei en drie keer zoveel tomaten. Give thanks.