Het gaat goed op Terra do Rio. De bloemen bloeien uitbundig tussen de kersvers aangeplante bomen, de wintermoestuin staat er prachtig frisgroen bij, alles is gemaaid én het huis is bijna klaar voor bewoners. Aan dat laatste werkt Jannick verwoed verder, met de hoop dat we voor het einde van het jaar naast de kachel in ons boerderijtje kunnen zitten.
Afgelopen zomer kregen we voor het eerst bezoek van onze vrienden van Delmighty Sounds. We wisten dat het helemaal goed zat toen ze uit de koffer van hun wagen een twintigtal jonge boompjes tevoorschijn haalden, allemaal inheemse soorten. Wat een cadeau! Enkele weken geleden maakte ik een plekje vrij voor hen achter de zomermoestuin, aan de noordkant. Daar zullen ze traag maar gestaag een mini bos vormen.
De komende jaren zullen we er nog weinig van merken, maar op termijn willen we een windbarrière creëren om de moestuin te beschermen tegen de snijdende Nortada die hier in de zomer dagenlang loeihard kan blazen. We merkten dat sommige groenten zoals komkommers daar heel triest van werden, dus zochten we een duurzame oplossing. Steen- en kurkeiken, aardbeibomen, loquats, laurier en enkele ons nog onbekende struikjes vormen de eerste strook. Daarachter willen we binnenkort een dubbele rij ratelpopulieren planten: snelgroeiend, perfect tegen de wind én goed brandhout.
Zoals elke jaar, plantten we ook weer meer bomen met eetbare vruchten. Enkele boompjes van de tientallen die we vorig jaar plantten haalden het niet en werden vervangen door andere variëteiten appelen, nectarines en perziken. De al iets grotere kastanje- en walnotenbomen die we kochten kregen mooie plekjes met veel ruimte. Het zal nog even duren voor we hun vruchten kunnen plukken. Aan de beschutte kant zetten we nog meer limoenen, sinaasappelen en zelf een mangoboom. Als laatste bestelden we nog acht extra olijfbomen om de olijfgaard te vergroten. Die worden volgende week geleverd. Hoera!
Meer moestuin
De zomermoestuin is intussen volledig omgebouwd naar wintermodus. We oogsten nochtans nog steeds de laatste pepers, paprika’s, courgettes en aubergines, maar de rest van de bedden is ingezaaid met tuinbonen (ook een goede groenbemester) en phacelia. Uit de wintermoestuin oogsten we momenteel verschillende soorten kolen, krulsla en warmoes. De eerste broccoli belandde vorige week in de couscoussalade en de paksoi groeit goed, al is het met gaten.
Die vervelende gaten worden veroorzaakt door de slakken waar we door de natte zomer veel meer last van hebben dan de voorbije jaren. Heel herkenbaar vanuit België … Ik plantte drie keer opnieuw kleine slaatjes, een kwart van de broccoli en bloemkolen is verdwenen en de snoodaards aten zelfs een deel op van de jonge uienplantjes, iets wat ze volgens kenners ‘nooit doen’. Van de look en prei blijven ze gelukkig af, net als van de honderden tuinboonplanten die hoog de lucht inschieten. Tussen al die planten groeit onvoorstelbaar veel en snel onkruid, dat ik enkel zo goed onder controle kan houden met de hulp van mama. Eeuwig dankbaar voor de ontelbare ongewenste plantjes die ze uit de grond trekt!
Ter voorbereiding van de lente, kochten we alvast een serre van drie op twee meter. Klein, dat weten we, maar deze is voorlopig enkel voor het voorkweken van plantjes. Later zal nog een grotere versie volgen. Op dit moment zijn we in de wolken met het kleine ding. We zien nu al het verschil met hoe snel en consequent de zaadjes van tuinkers, rabarber, selder en sla uitkomen. Zonder kans op slakken. Over enkele weken is het al tijd om de elf tomatensoorten voor te zaaien. Hoera!
Meer huis
Zeven weken kregen we hulp van onze Workawayer en vriend Sam. Hij groef de putten voor de nieuwe fruit- en notenbomen en nam mijn maaironde over, maar hij was vooral de altijd beschikbare en enthousiaste bouwkameraad van Jannick. Samen brachten ze schijnbaar eindeloze uren door in het huis, alsof het altijd zo moest zijn. Jannick als bouwleider, Sam als zeer handige en leergierige hulp. We zijn onvoorstelbaar dankbaar dat die engel ons in deze periode zo hard kwam helpen, gemotiveerd en onvermoeibaar, ook al is het niet zijn eigen boerderij.
De mannen werkten samen het laatste beetje betonvloer af en smeten zich dan op het plaatsen van de immens zware goten voor het huis. Twee volle weken waren ze bezig met graven, betonlagen leggen, meten, hun handen openschrapen aan het ruwe beton en de loodzware goten (+-80kg!) er netjes in de juiste hellingsgraad inleggen. Uitgeput schoven ze aan tafel aan het einde van de dag. Het ziet er prachtig uit én doet vooral z’n werk bij regen, al hebben we deze herfst nog geen zware stortbuien gehad. We zijn er gerust in.
Na de goten gingen ze ineens verder met het metsen van de twee muren op de benedenverdieping. Dat was iets wat Sam nog nooit had gedaan, maar wat Jannick hem met kennis en geduld uitlegde. Het duurde iets langer, maar een van de badkamermuren is volledig door Sam gebouwd, loodrecht en mega strak, net als die van zijn leermeester. Ze maakten deurkaders, schuurden balken en luiken, goten de sokkels voor de kachel en keuken, bezetten de bakstenen en tussendoor gingen ze de kachel en de schoorsteenpijpen ophalen. Intussen heeft mijn superman ook nog een voorlopige keuken gebouwd. Wauw! De kachel en schoorsteen installeren is de laatste grootste taak die moet gebeuren voor we kunnen verhuizen. Bijna!
Schrijven met zicht op de boomgaard
Terwijl de mannen in het huis werkten, bracht ik mijn dagen door verdeeld tussen de moestuinen, maaien, uitgebreid koken, de kippen en eenden verzorgen en werk achter de laptop. De laatste maanden kwamen er veel boeken uit bij Best in Books, de uitgeverij waar ik voor werk, dus had ik veel te doen. Daarnaast kwamen er ook meerdere manuscripten binnen om te begeleiden. Dat vind ik echt heerlijk om te doen, zeker als de thema’s aansluiten bij mijn interesses, zoals vaak het geval is.
Afgelopen maand had ik ook de eer om twee romans te begeleiden, nog een grotere uitdaging. Ik hou ervan om me te verliezen in de teksten en de auteurs te helpen om de beste versies van hun boeken te schrijven. Het is de perfecte job om uit te voeren vanop ons landje, met zicht op het groen en stilte in mijn oren. Manuscripten en auteurs begeleiden is iets wat me ontzettend veel voldoening geeft en wat ik nog lang hoop te kunnen doen. Binnenkort niet meer van aan het tafeltje in de camper dat zowel dienstdoet als woonkamer, keuken en bureau, maar vanuit mijn eigen miniatuurkantoortje aan het raam van het huis, met zicht op de boomgaard.
We tellen de weken en dagen af om in het huis te trekken. In vergelijking met de camper lijkt dat een echt paleis. Zoveel ruimte! Het zal een luxe zijn om ons zonder nadenken vrij te bewegen door de kamers, en nog veel meer voor Jannick om overal rechtop te kunnen staan en zich uit te strekken in bed. Ook Buju zal in zijn nopjes zijn met al die plaats, dat weten we zeker. En de houtkachel om op te koken! Droge, warme lucht! Dat lijkt misschien maar een kleintje in Portugal, maar dat is het niet. De winter wordt hier misschien niet zo koud, maar wel kil en vooral nat. Het zal onvoorstelbaar veel comfortabeler zijn om die maanden in het huis te beleven. Soon come!
Foto bovenaan: een van de nieuwe aardbeiboompjes (medronheiro)
Zoals steeds een mooi verhaal . Het zal deugd doen in jullie huis te wonen alvast veel geluk.
Bedankt Rob!